دوستت دارم

دوستت دارم
نه تنها برای آنچه که هستی
بلکه برای آنچه که هستم
هنگامی که با توام

دوستت دارم
نه تنها برای آنچه که از خود ساخته ای
بلکه برای آنجه که از من می سازی
 
دوستت دارم
برای بخشی از وجودم که تو شکوفایش می کنی

دوستت دارم
چون دست بر دل افسرده ای می نهی
زنگارهای بی ارزش و بی مقدار به سویی میزنی
و نور می تابانی بر گنجینه های پنهانی
که تا کنون در ژرفا مانده بودند
 
دوستت دارم
چون یاریم می کنی
که از تخته پاره های زندگی
نه یک کپر
که معبدی در خور بنا کنم

کمک می کنی
که کار روزانه ام
نه یک سرشکستگی
بلکه ترنم ترانه ای باشد
 
دوستت دارم
چون بیش از هر کیش و آیینی
به رویش من یاری رسانده ای
فراتر از هر سرنوشتی
شادی را به من ارزانی داشتی
 
این همه را هدیه داده ای
 بی هیچ تماسی 
 کلامی یا اشارتی
به این کار توانا گشته ای
چون خود بوده ای
 
شاید دوست بودن در نهایت به همین معنا باشد
ودوست داشتن
پس دوستت دارم