خنجر از دست رفیقان خوردن چه زجری دارد...
جه زخمی دارد...
وچه دردی دارد....
شاید رسم زندگی همین باشد.....
خنجر خوردن از دست رفیقی که هیچکس همچو او به تو نزدیک نبود..
بی گمان اینگونه است.
او را با تمام حقارت هایش پذیرفته بودم...
به او اعتماد داشتم و او را جزیی از خود میدانستم...
اما از آنجا که انسانهای حقیر میخواهند با پایین کشاندن...خود را به اوج برسانند...
او هم مرا.....
چه نیکوست با دیگران نیامیختن...
چه نیکوست حرف های دل را در سینه نگه داشتن....
و چه نفرت انگیز است واژه اعتماد.
MOHSEN :امضاء
محسن جان نفرت انگیز تر از آن تهمت زدن است.