اکنون دیگر هنگام غروب
احساس دلتنگی نمیکنم و از سیاهی و ظلمت شب واهمه ای ندارم.
چرا که در غروب هم میتوان با دوست گفتگو کرد.
در این هنگام صدای جان بخش اذان مرا به وجد می آورد و عطر روح بخش نیایش همه جا را عطر آگین می کند.
خدایا !
با گامهای استوار به درگاهت می آیم . . .
مرا دریاب ! مرا دریاب خدایا !